80’li Yıllarda Çaykara-4 (Arabakacı, Berber Cemal ve Hükümet Caddesi)

Gavuş amca ve belediye bölgesinden sonra cami önü ve yukarısına doğru bakalım. 80’li yıllarda caminin ilerisinde caddenin üst-alt olarak ikiye ayrıldığı yerden yukarısı çok fazla hareketli değildi.

Caminin giriş kapısının olduğu ön tarafta ve caminin altında Hulep(Coşkun)’in mobilya dükkânı vardı. Coşkun’un kanepeleri ve bilumum mobilya çeşitleri cami önünde teşhir sahası bulurdu. Caminin bu girişi bu gün iptal edilmiş durumdadır. Yine caminin önünü mekân tutan ve özellikle çocukların ilgisini çeken Kabataşlı(Fotinos) seyyar arabacı Şükrü amca vardı ki kendisine o dönemin çocukları tarafından “Arabakacı” denilirdi. Salı ve Cuma günleri her zaman, diğer günler bazen açardı. Açık olmadığı zaman arabayı bu günkü Ayaz ve Cemal İbrahimağaoğlu’nun marketleri arasındaki dar geçitten geçirerek arkada bir yere bırakırdı. Dört tekerlek üzerine kondurduğu bir kulübenin içerisinde değişik oyuncaklar, oya boncukları, anahtarlık, balon vs satan bu amca ayrıca çocukların ‘bal’ tabir ettiği özel bir şeker imal ederdi. Bu balı ağaçtan yaptığı saplara sarardı. Bal, kulübenin içerisindeki beyaz, emaye bir tasta bulunurdu. Baldan daha sert ve kıpkırmızı bir tür şekerdi. Arabakacı Şükrü amca şekeri sapa dolandırırken bayağı bir güçlük çekerdi. Şeker yemeğe başlayınca yumuşardı. Bu da seksenli yılların çocuklarının önemli duraklarından birisiydi. “Arabakacı”nın müşterileri daha çok çocuklardı. Kendisi vefat ettikten sonra bir süre oğlu bu işi yürütmeye çalıştıysa da devamı gelmedi.

Müftülüğe dönen bu gün taksi duraklarının bulunduğu yerden yukarıya doğru ilk dükkân Ali Velioğlu’nun tuhafiyesi ve üst katı da kahvehaneydi. Bu dükkânın devamında şimdi Murat Çiftçi ve Kofoğlu Lokantasının olduğu yer o zaman Halk Bankasıydı. Kılıçlar Fırını ve Şimşek ayakkabıcılık o zaman da aynı işyeri olarak devam ediyordu. Fakat o zaman Kılıç fırınında öğlen paydoslarında çeyrek ekmek ve helvadan oluşan öğrenci menüsü meşhurdu. Caddeyi ikiye ayıran köşedeki dükkâna seksenli yıllarda taşınan Ulusoy Yazıhanesi Çaykara’nın ülkeye açılan kapısı, adeta otogarıydı. Gelen ve gidenler buradan karşılanıp uğurlanırdı. İlk dönemler Berber Mustafa ve Karakuş(Mustafa Uygun) ortaklığında çalıştırılan yazıhanede Karakuş’un vefatıyla oğlu Hasret Uygun görev almıştır. Merhum Aziz Çiftçi’nin de biri Ulusoy’un bitişiğinde, diğeri bu gün Süleyman Çiftçi’nin kullandığı dükkân olmak üzere iki dükkânı mevcuttu. O zaman daha yeni başlanan ve TRT 1 üzerinden yapılan renkli yayınlar Aziz Çiftçi’nin dükkanını o dönem için cazip kılan önemli bir faktördü.

Üst sokak..

Berber Cemal üst sokak başlangıcının en hareketli iş yeriydi. Ancak yeri bu gün bulunduğu yerin karşısında hükümet caddesi girişine göre soldaydı. Doğrusu Cemal ağabeyin o dönemlerde İnönü Lisesi Müdürü Ayhan Hoş ile anlaşmalı olduğunu düşünüyorum(!) Bu işin şaka tarafı tabi. Pazartesi sabahları müdür Ayhan Hoş’un saç muayenesinden geçemeyenler soluğu berber Cemal’ın dükkânında alırdı. Orada uzun traş sıraları bekleyen öğrenciler Çaykara ile ilgili genel malumat ve havadisleri de öğrenmiş olurdu. Berber Cemal neredeyse dükkkanının önünden her geçenle ayaküstü bir sohbet ederdi. Bir elinde makas diğer elinde bazen çekip bazen tezgaha bıraktığı sigarasıyla hem gelen geçenle sohbet hem de uzun uzun traş ederdi. Kelleyi teslim eden öğrenciler de çaresiz beklerdi. Berber Cemal’in karşısında mutfak malzemeleri satan Ardıç Ticaret, az yukarıda Sezer Ticaret, yukarıya doğru her zaman imrenerek izlediğim en güzel Trabzonspor formalarını satan ve faaliyetine halen caddenin karşı tarafında devam eden Beyoğlu terzihanesi, Tok Ticaret, Kırmacı Otel ve Kıraathanesi, Coşkun Ticaret-2, Foto Coşkun, Gönan Elektronik, Sağır berber(Nasrullah Bilgin’in babası), TV tamircisi Ğorğoraslı Hoş Teknik üst sokağın hareketli işyerleriydi. Sağır Berber de kulakları ağır işittiğinden olacak ki kendisine traşa giden öğrencinin isteklerini fazla dikkate almazdı. Öğrenci saç şekli ile ilgili bir tarif verecek olsa kafasına hafifçe vurur ve “-Tamam sen rahat dur ben yaparum” der ve bildiği gibi traş ederdi. (Allah mekanını cennet etsin) Hükümet Konağının yanındaki belediye lojmanlarının altında da hareket vardı. İlçe emniyet binası yapılıncaya kadar bir ara ilçe emniyet müdürlüğü olarak da kullanılan yerde o dönemde Ziraat Bankası vardı. Bankanın arkasında içeride ve dereye bakan tarafta PTT, bankanın yanında şimdi Noter’in olduğu yerde ise Sümerbank mağazası vardı. O zaman bu günkü mağaza sistemine en yakın dizayn Sümerbank mağazasında vardı ve devlete ait olduğu için memurlar tarafından işletilirdi. Özellikle ayakkabıları ve hatta elbiseleri de çok sağlam ve dolayısıyla uzun ömürlü olurdu. Sümerbank memuru İbrahim Turgut Uysal ise Sümerbank’ın adeta sahibi gibiydi. Caddenin karşısında merhum Avukat Ali Aydın Ertan’ın avukatlık bürosu, Üstünbaş Kırtasiye ve en yukarıda Cemal İbrahimağaoğlu’nun bakkalı yer alırdı.

Bir sonraki yazımızın merkezinde “Gazeteci” olacak ve Çaykara’nın alt sokağında zaman tüneline gireceğiz…