Memleketim

MEMLEKETİM

Kış bitti, bahar gelmek üzere
Köylerden kar gitti, izi kalmadı
Gelmez gurbetçiler doğduğu yere
Buranın tadı tuzu kalmadı.

Yasaklar koyuldu, boş kaldı köyler
Bırak akrabayı, komşu kalmadı.
Gariplik çöktü güzel mahalleme
Huzurum kalmadı, neşem kalmadı.

Akşam çıktım baktım evlere tek tek
Mahallemde yanan ışık kalmadı
Kimsesiz, biçare, yapayalnızım.
Dermanım kalmadı, gücüm kalmadı.

Bir an duygulandım, yaş doldu gözüm.
Ağlamaya gönlüm razı olmadı.
Sabreyle, zinde ol, bırakma kendini
Dedi ama bende takat kalmadı.

Köyde hep yaşlılar hizmete muhtaç
Tarlayı ekecek adam kalmadı.
Hülasa buranın tadı tuzu yok.
Bende de yazacak ilham kalmadı.

Herkeste bir telaş, herkes huzursuz.
Evde oturmaktan sabır kalmadı.
Alışkın değiliz böyle yaşama
Ne yazık toplumda şükür kalmadı.

Evde kalıyoruz ve kalacağız.
Bize bundan başka çare kalmadı.
Yıktı bu dünyayı perişan etti.
Vurmadığı ülke, devlet kalmadı.

Yaşlılar ve gençler çok dikkat edin.
Tutunacak başka umut kalmadı.
Sahip çık devlete ayakta kalsın
Sizden başka yanan ışık kalmadı.

Bu erken gidecek bir bela değil
Henüz kurtulan ülke olmadı.
İstanbul, Ankara, İzmir, Zonguldak
Gitmediği şehir, ilçe kalmadı.

Siyasetten uzak birlik günüdür.
Genel yerel diye bir şey kalmadı.
Geçmişi bırakın, bugüne bakın
Bu işin A sı, B si kalmadı.

Ağaoğlu bugün birlik zamanı
Bu işin koşulu, şartı kalmadı.
Milletler düşmüş kendi derdine
Bize el atacak ülke kalmadı.