Cep telefonunuzu arabada unuttunuz…
Daha da kötüsü, cep telefonunuzun nerede olduğunu bilmiyorsunuz kaybettiniz yada çaldırdınız …
Eyvah ne yapacağım ben şimdi !….
Diğer kötü senaryo internetiniz gitti. Yok, internete bağlanamıyorsunuz bir türlü.Ya modeminizde bir sorun var, ya bilgisayarda ya da internet hatlarında. Bu gün internetiniz yok ve en kötüsü ne zaman düzeleceğini de bilmiyorsunuz.
Eyvah ne yapacağım ben şimdi!…
Akşam oldu işiniz bitti, belli ya da belirsiz bir saatte eve gittiniz.Günün yorgunluğunu alacak, bir duşun ardından televizyonun karşına geçip ,kumanda elinizde kanal zaplayıp duracaksınız.Var mı böyle bir keyif !.. Aman o da ne televizyonuz çalışmıyor ya da “no signal” yazısı geliyor ekranınıza…O da olmadı aksilik ya “aniden” elektrikleriniz kesildi. Hemen aradınız Elektrik Arızayı size“trafo patlamış” yarın akşama kadar elektrik verilemeyecekmiş dediler…
Eyvah ne yapacağım ben şimdi!…
—–
Hiç şüphe yok teknoloji çok iyi bir şeydir.
Tabi ki iyi amaçlarla kullanılması koşuluyla…
Çağımız teknoloji çağı ve teknolojik gelişmeleri baş döndürücü bir hızla gelişmeye devam ediyor. Bir zamanlar çok ütopik olarak değerlendirilen şeyler bu gün hayallerimizin de ötesinde her geçen gün kullanımımıza sunuluyor. İnternet sayesinde her türlü bilgiye anında ulaşırken, dünyanın her yerini işyerlerimize, evlerimize ve hatta bulunduğumuz her mekana anında getiriyoruz. Yirminci yüzyılın en büyük icadı olan “cep telefonu” ile yapabildiklerimizin ve yapabileceklerimizin sınırı yok.
Teknoloji bu yönüyle çok iyidir. Bu teknolojileri kullanmanın bir de sosyal maliyeti var açıkçası toplum olarak bağımlı olduk.
Teknolojiye aşırı bağımlı hale geldik ve bu bağımlılık öylesine nüfuz etti ki her alanımıza, teknolojiyle giderilecek ihtiyaçlarımızı tatmin etmediğimizde resmen kriz yaşıyoruz.
Hani kötü madde kullananlar için bilmem ne bağımlısı derler ya, şimdi o kelimeleri telaffuz etmek istemiyorum. Yeni nesil bağımlılığın adı da“Teknomania” olacak herhalde.
Teknolojiye karşı oluşan bu bağımlılığın çok hızlı bir şekilde artması kesinlikle normal değil. Zaman zaman çarpıcı örnekler görüyoruz. Örneğin; henüz 4-5 yaşında bir çocuk bilgisayar oyununda başarısız olunduğunda nasıl çılgına döndüğünün videosunu seyretmeyen kalmamıştır, ağlıyor, çığlıklar atıyor, sinir krizleri geçiriyor. Hatta kimi insanlar klavyeleri monitörleri parçalıyor. Cep telefonunu wc de bile yanında bulunduran insan sayısının oldukça fazla olduğu inancındayım.
Teknoloji, iletişim kurmak, bilgi edinmek ya da sadece eğlenmek gibi amaçlarla kullanılmıyor artık. Ya da sadece bu amaçlar için üretilmiyor demem gerekirdi. Sonuçta bu bir pazar ve pazarda rol alan büyük Üreticiler daha fazlasını satmak, daha fazla kazanmak ister. Üretici için kullanıcı psikolojisini etkilemek ekonomik manada sorun teşkil eden bir durum değildir. İşin içine para kazanmak, daha çok kar elde etmek girince tüm kurallar değişiyor ne yazık ki.
Aslına bakarsanız bu tehdit tüm dünya halkları içindir. Teknolojinin böylesi çok ciddi bağımlı eden, insan sağlığına ciddi zararlar veren bir “Teknomania” toplum yapısı ortaya çıkardı. Daha vahim olanı ise bu yozlaşma sürecinin devam ediyor olması…