Bahar geldi memleketime…

Yöre şairimiz Mikdat Bal ilkbaharın gelişiyle birlikte içinde çağlayan özlemi mısralara döktü. Biz de gurbette hasret çeken hemşehrilerimiz için fotoğraflarla süsledik…

ÇAYKARA’YA HASRET…

Tarlalar belleniyor, bahara giriyorken

Şimdi başka meşgale vardır Çaykara’mızda

Cemre toprağa düştü, her şey yeşeriyorken

Yüksek yüksek tepeler kardır Çaykara’mızda

İnsanları sevecen hiç bir yerde yok eşi

İş bitmez Çaykara’da yok baharı yok kışı

Gurbetçi var her evden, kalanların çok işi

Geçim kaynakları kıt, dardır Çaykara’mızda

Medarı iftiharı Uzungöl’e çok yakın

Çaykara’ya gelenler unutmasınlar sakın

Cenneti bilmezseniz Uzungöl’e bir bakın

O cennetten bir bahçe, yerdir Çaykara’mızda

Ormanlar sakız kokar, her bir derde devadır,

Oksijeni bol olur, o ne temiz havadır

Orada yaşayana bu nimet bedavadır

Yaylaya gidip gelmek kârdır Çaykara’mızda

Yardımlaşmada buldu, insanımız çareyi

Dünyanın fitneleri bozmadı bu yöreyi

Gençler evden alırlar, ananeyi töreyi

Büyüğe saygısızlık ardır Çaykara’mızda

Orda doğdum büyüdüm, gurbet girdi araya

Tam kırk bir sene oldu hasretim Çaykara’ya

Bazen sıla-ı rahim merhem olur yaraya

Ebedi kalabilmek zordur Çaykara’mızda

Mikdadî’yim uzaktan hasretiyle yanarım

Hep onu düşünürüm, sık sık onu anarım

Yediden yetmişine selam, sevgi sunarım

Her yanı benim için yârdir Çaykara’mızda

Mikdat Bal