Bülent Hakan Altuncu

SARI ÇİÇEĞİN KOKUSU Yayladan inileceği zaman evi kapamak başlı başına bir işti. Öyle kapıyı kapayıp, anahtarı çevirmekle bitmiyordu iş çünkü. Yaylamız 2350 rakımda ve Karadeniz iklimi ile karasal iklimin geçiş noktasında bir coğrafyadaydı. Dediklerine göre kışın evlerimiz, “dufa” dediğimiz, dağa...

Babam öğretmendi ve evimizin tek gelir kaynağıydı. Buna rağmen ben İstanbul’da üniversiteyi okurken ay başlarında elime geçen para, maddi durumları benim ailemden daha iyi olan ailelerin çocuklarının eline geçenden daha fazla olurdu. Tatil dönüşleri Of’tan İstanbul’a döneceğim günün öncesi akşamı...

Babaannemin beni uyutacağı zamanki ninnisi “tren gelir hoş gelir” türküsüydü. Sözlü kısımların aralarında bir de ben uyumamakta direnince; ağzı kapalı vaziyette, genizden gelip burundan çıkan ney’imsi bir sesle türkünün ezgisini sürdürürdü. Her ne kadar benim seviyeme inmek amaçlı sesini çocuksulaştırarak...

“VER BANA VESİKAMI SONRA BİTER HAYATIN” Dedemle beraber köyden Trabzon’a dönüyorduk bu gün. Önce Çaykara’ya indik, ardından hızla Of’a doğru ilerliyorduk. Köyden Of’a gitmek 15-20 dk. sürüyor, onun gençliğinde beş-beş buçuk saat sürermiş. Tabi yaya olarak ve tabi “eğleşmeden gidersen”....