”Bir keresinde de çok duygulandığım bir olay yaşadım. Cuma namazına gittiğimizde caminin avlusunda bir cenazeyle karşılaştık. Tabutun başında da 16-17 yaşlarında çok üzgün bir çocuk duruyordu. Muhtemelen anne yada babasını kaybetmişti ve sürekli ağlıyordu. Namazdan çıktığımızda çocukla göz göze geldik. Beni tanıdı ve ağlamayı bırakıp gülümsemeye başladı. Karşılıklı selamlaştık. Ve orada anladım ki ağlamak üzere olan bir insanı gülümseten şey Trabzonspor’a duyduğu sevgiydi. O anı hatırladığımda tüylerim diken diken oluyor.”