İsmail Sarı hocama

Tevellüt kırkiki, sekenbir yaşı
Onu da tanıdı musalla taşı.
Bugün merkezden kalkacak naaşı
Son yolculuk bu İsmail hocam.

Selalar okunmuş minarelerden
Toplanmış insanlar gelmiş her yerden
Biz öğrencilerin razıyız senden
Yolun açık olsun İsmail hocam

İyi bir hafızdı, iyi bir hoca.
Güzel bir babaydı, özel bir amca.
Yaşadı ömrünü tam demokratça
Demokrat adamdı İsmail hocam.

Hem idareciydi, hem eğitimci.
Vatanını seven Cumhuriyetçi
Yaşlı, yorgun, hasta bir siyasetçi
İktidara hasret İsmail hocam

Doyurucu sohbetini severdim.
Şiiri, vezini senden öğrendim.
Bu destanı yazmak için söz verdim.
Bak karaladım İsmail hocam.

Herkesi severdi hiç ayırmadan.
Adil davranırdı hiç kayırmadan.
Bir ömür yaşadı hiç yorulmadan.
Yürekli insandı İsmail hocam.

Herkese emsaldi, yaşa bakmazdı.
Öğrencilerine dayak atmazdı.
İlime ,bilime yalan katmazdı.
İrfan sahibiydi İsmail hocam.

Dostları çoktu, yalnız kalmazdı.
Topaloğlarına dayanamazdı.
Rahmetli Yusuf’a hiç kıyamazdı.
Kırıktı onlara İsmail hocam .

Hizmet verdin hizmet ,bu dar bölgeye
Bu ölüm nice var hayat hikaye
Kalktın gidiyorsun Kıymet yengeye
O seni bekliyor İsmail hocam .

Dünya malına çok değer vermezdin.
Çalışmayı öyle fazla sevmezdin.
Bilerek kimseyi asla üzmezdin.
Gönül adamıydın İsmail hocam.

Akranları ona Topraksız derdi.
Bilmem bu lakabı ona kim verdi.
Bunalmazdı bundan o hep gülerdi.
Sohbet adamıydı İsmail hocam .

Sen bizi hocasız ,komşusuz bıraktın.
Dostluğa sohbete fazla meraktın.
Hülasa velkelam kıyak adamdın.
Bunu herkes bilsin İsmail hocam

Mehmet İBRAHİMAĞAOĞLU