Çanakkale Destanı

Çanakkale zulme geçit vermedi.
Dedem gitti, daha geri dönmedi.
Ninem hep ağladı, yaşı dinmedi.
Özgürlük uğruna dik durduk o gün.

Kınalı kuzular koştu cepheye.
Niyetleri yoktu geri dönmeye.
Topla, tüfekle vurdu kahpeye.
İstiklal uğruna can verdik o gün.

Türk’ü, Kürt’ü, Laz’ı verdi sırt sırta
Haçlıları sokmadılar bu yurda
Behram’lı köyünde, Kilye koyunda
Göğüs göğüse vuruştuk o gün.

Gelibolu al kanlara boyanmış,
Bayrağım rengini o kandan almış.
Mehmet’im aç susuz , mermisiz kalmış
İman gücüyle biz savaştık o gün.

Ne ocaklar söndü Anadolu ‘da
Ne yiğitler kaldı Gelibolu’da
Conk bayırında, Arıburnu’nda
Türk’ün şerefini yaşattık o gün.

Bu bölgede hasma hesap sorulmuş,
Vatan için ne Mehmet’ler vurulmuş
Dur yolcu bu toprak kanla yoğrulmuş
Yüzbinlerce şehit defn ettik o gün.

Onlardan mirastır bu güzel vatan.
Gerçek sahipleri altında yatan
Dönektir, haindir ülkeyi satan
Zalim saldırıya dur dedik o gün.

O büyük zafer geçmişim benim.
Onurum, namusum şerefim benim.
Dedem, babam, anam kardaşım benim
Namus şeref için vuruştuk o gün.

Onursuz bir insan hayvandan farksız
Çıkmaz bu ulustan şerefsiz kansız
Millet ile bayrak olmaz vatansız
Bu vatan uğruna kan döktük o gün.

Allah göstermesin öyle günleri
Rahmetle analım tüm şehitleri
Mustafa’ya Kemal’i , yiğit erler
Vatana kurban gönderdik o gün

Çanakkale ruhu Türk’ün benliği
Orda tescillendi Türk’ün kimliği
Bozulmasın bu ulusun birliği
El açtım Allah’a yalvardım bu gün.

Ben on sekiz Mart’ta tufan olurum.
Bu asıl millete kurban olurum.
Bir fatiha okur huzur bulurum.
Atama yazmışım destanı bugün.

Mehmet İBRAHİMAĞAOĞLU