Çaykara’nın bir dönemini taşıyan kamyonlar

Çaykara’nın bir dönemini taşıyan kamyonlar ve onların cefakar şoförleri artık hatıralarda kaldılar…

Çaykara’da 60’lı yılların sonunda köylere ve yaylalara araba yolu yapılması ile yaya olarak gidilen mekanlarda ulaşım kamyonlarla sağlanmaya başlandı. İlk yıllarda hem yük hem yolcu taşımacılığında kullanılan kamyonlar Çaykara’nın bir dönemine damgasını vurdu.

İlk dönemin kamyonları bu günkü kamyonlarla karşılaştırılamayacak derecede sade ve az fonksiyonluydu. İlçe-köy, köy-mezire, köy-yayla arasında can ve mal taşıyan kamyonlar yolların bozuk olmasının da etkisiyle sık sık arızalanır, su kaynatır, makas kırar, diferansiyel bozar, ya da lastik patlatırdı. Arızalanan araçlar olduğu yerde kalır, arızalar ise genelde şoförler tarafından yerinde tamir edilirdi. Her şoför bir tamirciydi aynı zamanda.

Bütün olumsuz şartlara rağmen yaya olarak devam eden hayata göre müthiş bir konfordu ve zaman kazandırıyordu kamyonlar….

İnsanlar yolculuklarını haftanın bir ya da iki günü yaylaya giden kamyonlara göre ayarlar, yüklerini onlarla gönderir, hafta günü Çaykara’ya kamyonlarla iner-çıkardı.

Her köyün kamyonu ve kamyoncusu vardı. Hayli itibarlı bir meslekti kamyonculuk. Şoförler burunlarından kıl aldırmazdı.

Şoför mahalline oturabilmek özel torpil gerektirirdi ve en az bir hafta öncesinden rezerve edilirdi. Ancak hasta ve yaşlılar bu konuda öncelikli tutulurdu.

Arabanın bir diğer önemli kısmı bagaj diye tabir edilen, kamyonun kasasının şoför mahallinin üst kısmına gelen bölümüydü. Burası genelde havalı gençler tarafından rağbet görür, gençler burada oturup saçlarını dalgalandırarak fiyaka yaparlardı.

Kamyonların üçüncü dereceden önemli yeri ise kasaya çıkan merdivene asılmaktı. Burası genelde muavinler tarafından kullanılıdı. Ama muavinler olmadığı zaman gençler için cazip sayılırdı.

Bütün bu yerler doluysa kasanın arka tarafı gençler için daha tercihe şayandı. Zira orası yaylandığı ve daha havadar olduğu için tercih edilebilirdi.

Kadınlar ve yaşlılar ise yüklerin üzerinde kasanın ön kısmında uygun bulduğu yere oturarak yolculuk ederdi.

Kamyonda bir diğer özel nokta ise daha çok Dodge(Doç) ve BMC gibi burunlu arabaların şoförün önüne gelmeyen sağ ön burun kısmıydı. Burada oturmak da az havalı değildi.

Hınca hınç insanla dolan kamyon kasaları yöre insanının hasbihal mekanıydı aynı zamanda. Yolculuk boyunca derin sohbetler, dedikodular, işlerin kritiği yapılırdı kamyon kasalarında.

Ve tabi sevdalar ve sevdalıklar…

Yıllarca insan taşımacılığı kamyonlarla yapıldı.

80’li yıllardan itibaren köylere minibüsler girmeye başladı. Zaman içerisinde yerlerini minibüslere ve daha sonra özel araçlara terk ettiler.

Ama Çaykara’nın hafızasında ve insanımızın hatıralarında derin izler bıraktılar….

1  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (1)

2  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (2)

3  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (3)

4  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (4)

5  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (6)

6  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (7)

7  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (8)

8  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (9)

9  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (10)

10  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (11)

11  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (12)

12  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (13)

13  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (14)

14  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (15)

15  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (5)

16  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (16)

17  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (17)

18  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (18)

19  |  19

eski-kamyonlar-çaykara (19)