ÇOCUKTUK BİR ZAMANLAR….Osman ŞAHİN

60’lı yıllar…
Elektriksiz,yolsuz, parasız, pulsuz yıllar,,,
Fakirlik ve caresizliğin,zirve yaptığı yıllar..
Eğitimin, sağlığın,ulaşım ve haberleşmenin yöremden teğet geçtiği yıllar…
Çocuktuk o zamanlar.
Gaz lambası ışığıyla ders çalıştığımız, en lüks aydınlanma aracının LEKÜS olduğu yıllar.
Suyu kafeka ile içtiğimiz,bir tahta kaşıkla nöbetleşe dört kişinin yemek yediği yıllar..
Kara lastik, naylon top dönemi yani..
Radyo, en modern kitle iletişim aracı…
Muazzez Türing, Yıldıray Çınar, Nuri Sesigüzel,ve Bedia Akartürk’ten türkü dinlemek, deyim yerindeyse olaydı o zamanlar…
Duvarda asılı duran, saatli maarif takviminin yapraklarını gazete niyetiyle okurduk heyecanla…
25 kuruştu cep harçlığının tavan fiyatı..
5 adet sarı kurabiye yâda 10 tane cam şekeri alım gücü vardı merhum “Hacı Kula’nın” bakkalından..
Takriben 3 de tepenek..
Çoğu kez milli aşımız “malez” ile ederdik akşam..
O bakımdan obezite diye bir sorunumuz olamazdı kat’iyyen..
Hep sıfırdı bedenler..
Bazan da zakotalı, içyağılı yemeklerin kokusu gelirdi buram buram..
Yani komşuda pişer bize de düşerdi zaman zaman…
Ve
Ah o “tava kazıntısı” için her sabah bizim SALİH’le yaptığımız şanlı meydan muharebeleri…
Tıksırıncaya kadar doyduğumuz günler de vardı elbette..
Düğünlerde..
Bayramlarda..
Hac mevsiminde..
Bayrak dalgalanan her ev itina ile ziyaret edilirdi kemal-i afiyetle..
Birde ölümlere sevinirdik çocuk aklımızla..
Ölünün ruhu için dağıtılan kibritten bir kutu almak için..
İki şeyin yokluğunu çekmedik şükür..
Yazın Likarpa’nın
Kışın Armut’un..
Bütün maddi olumsuzluklara rağmen,
Onca fakirliğe, yoksulluğa ve çaresizliğe rağmen..
Mutluyduk..
Umutluyduk
Hayat doluyduk..
Pozitifliğimiz “yoklukta eşit olmamızdan” kaynaklanıyordu muhtemelen..
Velhasıl..
Hayallerimiz pembeydi..
Bardağın dolu tarafını görürdük hep..
Yokluğa şükrederdik “Horosan dervişleri” misali..
Az’a kanaat etmeyi ta o yıllarda öğrendik anlayacağınız..
Hayat “arkası yarın” gibiydi.
Her gün yaşanacak bir şey vardı mutlaka..
Herkes kendi hayalini kurar, kendini oynardı..
Ya şimdi..
Hayat tek perdelik oyun adeta
Milyonluk kalabalıklar içinde..
Yalnız ve tek başına…