ÇaykaraDernekpazarıÇaykara KöyleriÇaykara Köyleri HaritasıÇaykara NeredeUzungölÇaykara nedirWhatsApp Link Oluşturma
DOLAR
36,2229
EURO
38,0529
ALTIN
3.367,86
BIST
9.877,59
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
reklam

Özledim memleketimi..

29.12.2020 21:40
A+
A-

Özledim memleketimi..

Trabzon’da okurken iple çekerdim cuma günlerini köye çıkacağım diye. Bir serüven gibiydi. Nelerle, kimlerle karşılaşacağımı bilmeden Çaykaratur’a binmek..

İlçeye vardığımda tanıdık bir yüz arardım köye çıkabilmek için. Bazen de dayım beni alırdı sağ olsun.. Dayım alırsa önce Zeno’ya giderdim.1 akşam orda kalınca Fotinos’a geçmeden, evimin kapısını açmadan, sobasını yakmadan, mahalledeki nenega ve dedegaların dualarını almadan Trabzon’a dönmek istemezdim hiç.

Dayım kızardı bana ne “işin var orda, düşme yollara şimdi bu havada evine gitmesen olmaz sanki” diye. Onları da kırmadan inadımı yerine getirir sırt çantamı alır düşerdim yola..

Yürüdüğüm o 2 buçuk saatlik yolda, karşılaştığım köyüm insanıyla selamlaşmak, o yeşilin her tonuyla sana eşlik eden, kuş sesleriyle şenlenen, gürül gürül akan ırmaklarıyla yürümek terapi gibi gelirdi bana.. Yolun sonunda mahalle camisini görünce içimi bi heyecan kaplardı önce babaannem ve dedemin mezarlığına uğrar hallerini hatırlarını sorar, sonra eve geçer biraz ortalığı süpürüp siler sobayı yakardım..

O bacanın dumanı tüttü mü, gururla babamı arar “baba ben evdeyim köyde, sobayı da yaktım” der adeta topraklara sahip çıkmanın.. baba, dede evine aidiyetimin bir nişanesi olarak görürdüm bu hafta sonu ritüelini..

Güzel zamanlardı.. Zaten her şey yaşında, zamanında güzel değil mi? Rabbim ömür verirse inşallah yine gideriz ama bu sefer dede evine değil de baba evine olacak varış sanırım..

Köyler, evler sobalar, girişler hep değişiyor şimdilerde.. Öyle olması gerekiyormuş..

Sağlık olsun ne diyelim..

Zaten bu sene en çok bu değil mi dilimizde olan..

SAĞLIK OLSUN..

Esra Ayaz/Mimar Kabataş

ETİKETLER:
Yazarın Diğer Yazıları
Yorumlar
× YASAL UYARI ! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen kişiye aittir.

  1. Yaşar Yaşamaz dedi ki:

    Esra Hanım yazınızda, babanızın, dayınızın ve dedelerinizin isimlerini yazmış olsaydınız, kim olduğunuzu anlamış olurduk. Şimdi bizim için bir sır gibi kaldınız :))
    Ayvazlardan olduğunuz kesin de, gerisi karanlık…